Paginas: 102

Gedichten opgedragen aan Mst. Simon van Hasselt.

Verkrijgbaar: Mogelijk tweede hands.

Ter gedachtenis.

Zo as de man was, zo binnen dizze gediehtjes. Ainvoudeg moar mit gevuil. Gevuil veur de noatour om hom tou en gevuil veur de minsen om hom tou.
De dichter haar oog veur aal 't mooie in de wereld en hai haar laifde veur de minsen. En zo moggen ze hom ook weer lieden. Van Hasselt zien verskes wörren opnomen in 't Nijsblad van 't Noorden; Ter Verpozing haitte dat dou. En de lezers haren der oareghaid aan. Doar is wat in, dat elke Grunneger aantrekt: 'n gevuilig gedichtje; ja zo is 't leven; dat vuilt de lezer din zulf ook mit; en din weer 'n paar regels mit 'n grapke der in. van dij volkshumor, zo bie de neus langs.
Ja, de lezers moggen hom wel geern. Nog veul meer is dat te zeggen van de lu, dij dag en deur mit meester Van Hasselt omgongen. Dat was van kind of aan al zo.
                                 *  *  *
En dat is ZO bleven. Van Hasselt het mien meester west, vertelde Reind Brouwer mie, onze Grunneger sehriever.
Kinder wazzen aaltied bliede mit hom; hai speulde mit de jonges mit op 't schoulpad en in schoul gong ales vanzulf; nooit dailde Van Haseelt klappen oet.
De olden stelden zien waark op de hoogste pries. En de kinder? Dou zien zangkoortje veur de leste moal speulde, dou is minneg oog nait dreug bleven.
                                 *  *  *
Van Hasselt is geboren in Sibboeren in 't joar 1900.
Hai het vlöt en vlog de schoul deurlopen en is onderwiezer worden, net wat veur hom. 't Leste was e Hoofd van de schoul in Beneden Haulerwiek. Dou is de oorlog komen en hebben de Duutsers hom weghoald. Dij keken der nait noa of ze 'n gond mins wegsleepten. . .
Moar Haulerwiek het hom nait vergeten. Veureg joar is doar de nije sehoul inwijd mit zien noam der op: Meester van Hasseltsehoul.
En zo is ook dit boukje 'n gedaehtenis, doar de femilie mit laifde en mit dankboarhaid veur zörgt.
't Is gain grode Kunst. Nee is 't ook nait, moar doar
wordt 't ook nait veur oetgeven.
Moar 't sprekt ons toch aan, in zien eerns en in zien
humor en wie kinnen dat zo goud verstoan, omdat 't van ain van ons zulf is.
't Is 'n ofsehaaid.

K. ter Laan.